Duamdaki Yıldız Şiiri - Nevzat Güleç

Henüz on altı yaşında,toy delikanlı idi.
Acizane idi,gönlü mazlum ve sessiz idi.
Dost aydınlık peşinde,ışık arar idi.
Kırmaktan,incitmekten,karanlıktan korkar idi.

Sevmek istedi gönülden,acıyı tattı.
Boynunu büktü,gönlü sustu,dilini tuttu.
İncitmekten,üzmekten korktu yuttu.
Yüreği kan,gözleri gül pembe ağladı.

Yıldızların arasında bir ışık gördü.
Gönlünü yıldızların aydınlığına gömdü.
Hayal mi gerçek mi anlamak zordu.
Duamdaki ışık idi,Mevlam verdi.

Minicik küçücük uzaklardaki yıldızcık.
Gönlümü aydınlat,yüreğimi serinlet yıldızcık.
Meded umdum,ona güvendim,hayalimdeki yıldızcık.
Gerçek mi hayal mi duamdı kayboldu yıldızcık.

Yaş kemale erdi saçlarındaki aklar hoş.
Mekkeye,Medineye sevgilin Muhammet e koş.
Hayallerin değil duandaki gerçeklerin hoş.
Sevgilin Muhammet, aşkın Allaha koş.

26 Haziran 2011 Konya / Mevlana

(((Ahlat)))