Dualarımdasın
Günde beş vakit...
Aldığım nefesimsin
Her vakit son olmasından
Korktuğum...
Özlediğimsin
Ruhumun derinliklerinde...
Kıraç topraklarda
öbek öbek
Sevgisini büyüttüğüm...
Rüyamdasın,
Kimi zaman mutlu,
Kimi zaman
Karanlık dehlizlere
Uyandığım...
Duamsın
Çektiğim
Tespih'imde...
Sevmekten
Korktuğum
Kadar,
Kaybetmekten
Korktuğumsun...
Kayıt Tarihi : 13.4.2017 12:26:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ne vakittir, şiiri yazan da, yazılanda deniz kokan şehirlerin çocuğuyken…
Bozkırların sevdalarından ve orada yaşanan kurak sevdalardan bahseder olmuş…
Dersem, tek bir cevap ve acizliğim dikilir karşıma…
Çünkü ben, o hasta iken hiç şiir yazmadım!
Adını teşbih etmedim, dilime…
Dua da etmedim hiç…
O zamanlar benim yapabileceğim tek şeyin beklemek olduğunu düşünüyordum ve onu yaptım!
Korkmadım desem, o da yalan kere yalan olur…
Çünkü bir kere ve “en duyması gereken yerde, duymadı Rabbim beni ve ben, ikincisine kesinlikle dayanamazdım!”
Çünkü ben, kaybetmeye hep en sevdiklerimden başlayanlardanım…
Belki de bir ölüyü sevmekten daha zor, ölü ruhları sevmek!
Şair işte…
Bazen sığamaz kabına ve bulunduğu coğrafyaya…
Hadsizce el uzatır, kendinin olmayacağını bildiği yüreklere…
Ah be şairem…
Senin için bu kadar mı zor, sevda denen şey…
Ya da sen, zoru başarmayı sevenlerden misin?
Ama sen yine devam et, lütfen inancını yitirme, “duaların kaderi bile değiştirme gücü olduğuna”…
Ve unutma, zafer hiçbir zaman vazgeçenlerin olmamıştır!
Görünen o ki, şimdilik duadan başka bir gücümüz de yok!
Kim bilir, belki bir gün olduğu yerden azat edilir de, görür seni ve naif yüreğini… Dileklerim ve kabul görsün istediğim “Duam”la…
Nicelerine inşaAllah…
Sevgilerimle…
güner hanım
güner hanım
Sade ve güzel anlatımdı.
Kutluyorum.
TÜM YORUMLAR (26)