Duâm Şiiri - Belgin Erturk

.
.
.
.
.
.
.
ama her şeye rağmen
en mavisinden bir dolu soluk bağışla umursamazlıktan sabıkalı çürüyen bu şehre
boşalsa da ibiğinden bozulmuş üzüm suları aç kurtların ceplerine
anlaşılması kolay ıslıklar çal intihar düşüncelerine

birazcık peygamber rızkı da onlara ver n’olur dokun gözlerine
bilirsin sen
bilirsin ki her yanları hasret öpülmüşlüğe
onlar güneküs çiçekleri
mucizeye ihtiyaçları var
ve sen şimdi onlara birazcık uyku nakli de yap
yaralarını öp okşa yumuşak elli bir anne gibi sar sarmala!
ve hatta sıcak yatak düşleri ör uykularına
öpüşünle uyuştur göz uçlarında başlayan sancılarını
salıver tespihlere sakladığın vakitleri görünmez sihrinle
koca köşe başlarının bacaklarına giydirilebilecek
ne kadar gülücük varsa giydir yabancı eller üşüşmeden üzerlerine
.
.
.

beni bir sokak çocuğuyla gömsünler yerin dibine
ardından tüm şiirlerimi ufalasınlar üzerimize
uyan dünya
ve hazırlan
yok olan insanlığın gözlerine dikilip
emzirmediğin sütlerin hesabı sorulacak –bilgine-

.
.
.
.