Duam Şiiri - Leyla Şerif Emin

Bir pamuk ipliğine bağlı ümitlerim,
Ha koptu ha kopacak.
Bir gün düşersem,
sen beni bırakma Allahım...

Yoruldum adaletsizlikten, yuvasızlıktan,
sırtımdaki bıçaklardan,
Her gün boğazımda düğümler yol yapmış,
Hangi birini çözeyim bilmiyorum.
Sen bana bir yol göster Allahım...

Yolumda dikenleri dermekten kanadı ellerim,
Yazıyorsam kan izinden balı ayırmak için,
Daha kaça bölünmem gerek bitmesi için,
Ben bu savaşı bitiremezsem sen bitir Allahım...

Kaç gülüşle örteyim hüznümü,
Daha kaç savaştan sağ çıkayım,
Bir hayal değil bu
Hayallerden iplikler serdim semaya,
Daralan gönlümü sen genişlet Allahım...

Sağ çıkmam dediğim nice kavgadan çıktım
Sonu karanlık görünen nice yola girdim
Sen yolumun sonunu aydınlık et Allahım...

Bir gün ümidim kalmazsa,
Bir gün yorgun düşüp uyursam,
Bir gün sancağıma kan sıçrarsa,
Bir gün mum gibi erirsem,
Bir gün unutursam,
Bir gün gönlümün ipeğine kanarsam,
Kader kanatlarımı kırarsa,
Sen yetiş bana Allahım...

Çelikten zırh fayda etmiyor artık
Bakışlarımın kuyusunda zindan var
Yuvadan uzakta bir kafeste ruhum,
Sen bizi vatansız koyma Allahım...

Zulüm üstüne zulüm basıldı
Kaç yaşındaysa yerim yurdum
Bir o kadar da dua okudum
Fırtınalara doğru yürüdüm
Adaletsiz bir hükme baş kaldırdım.
Sen bizi başsız bırakma Allahım...

Feryadım sağırsa sen onu duy Allahım...
Balkanlar’ın ayazında biz yandık Allahım…

Üsküp