duydun mu nedir dualite
kulak ver öyleyse söze
varsıl yoksul yanyana
ister gül, ister ağla
istanbulda bir uzak
öksürsen ataşehir duyacak
bir sokak ötedeki refah
masal şehri atlantis kadar hayal
‘dualite’ diyordu bu garip duruma yabancılar
bundan besleniyordu bütün şişkin cüzdanlar
‘dualite’ kokuyordu şehrin sokakları
dualiteye uyanıyordu her sabah yumurcaklar
okul servisi alırken have’leri
have not’lar seyrediyordu onları
sokak öğretiyordu karın doyurmayı
hayatta kalmaktı oyunun değişmez kuralı
üç beş kuruşla dönülürse akşama
yüzlerden bir tebessüm yayılırdı sofraya
umut çorbasından düşen payla girilirdi yatağa
zengin kalkılacaktı nasılsa bir gün şafakla
gün ağarırken varoşta ağır ağır
çiğ düşmüş çimenlere değiyordu bir bebeğin ayaları
gözlerini oğuşturuyordu bir gelin güneşe karşı
köpek dövüştürüyordu bir tarafta çocuklar
baş açık, ayak yalın
yola düşüyordu diğer yanda kadınlar
bir köpek, bir beygir ve bir tahta araba
sermaye tamam haydin düşelim yola
hurdacılar bizi bekler akşama
‘dualite’ diyordu bu garip duruma yabancılar
bundan besleniyordu bütün şişkin cüzdanlar
‘dualite’ kokuyordu şehrin sokakları
dualiteye uyanıyordu her sabah yumurcaklar
Kayıt Tarihi : 25.11.2004 10:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
bundan besleniyordu bütün şişkin cüzdanlar
‘dualite’ kokuyordu şehrin sokakları
dualiteye uyanıyordu her sabah yumurcaklar
hayatı okumanın başka bir zafiyesi...
şiirinizin can alıcı belkide özeti iliştirdiğim kıta
şiir ilk başlardı kendisini sunmakta biraz cimri davransada sonlara doğru seni içine çeken bir akış sunuyor.
beğeniyle okuduğumu bilmenizi isterim.
saygılarımla Ramazan İlhan
TÜM YORUMLAR (1)