Ömrümün payitahtına seni oturtmuşum, inceden inciden.
Ölüm de var ey sevgili. İsyan etme yazgıya sızıdan sızıdan.
O alır. O verir, kainatın sahibi istemez, kul üzülsün kahırdan.
Tevekkül et! Takdir onundur, aciz kuldur, bir şey gelmez elinden.
İnsan bir garip varlık, hayat yolu ince, düzdür çizgi, gözle görülmez.
Fani de hayat karışık, uzun kısa olur, belki hiç başlamaz, insan bilemez.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta