biliyordum bir gün böyle olacağını,
sonbahar yaprakları gibi,
tek tek, tane tane düşeceğini,
biliyordum…..
ve biliyordum günün birinde,
hem de yakın bir zamanda,
bir geminin güvertesinde sahili seyrederken,
görüntünün yavaş yavaş kayboluşu gibi,
sende zaman içinde,yavaş yavaş
uzaklaşacaktın, kaybolacaktın,
biliyordum……
ne kadar gitme desemde,
ne kadar kan ağlasa da içim,
ve ne kadar yalvararak baksada ardından,
ağlamaya ramak kalan gözlerim.
dinlemeyecek…..tınlamayacak….gidecektin.
biliyordum…….
yetmedi,dualarımda kafi gelmedi,
gitmeye karar vermişsin bir kez,
biletini çoktan almışsın bu gidişin…..
ama ben kör….ben sağır…..ben deli…..
göremedim…belli ki görmek istemedim.
ah benim bu divane gönlüm ah,
ah akılsız sevdalı başım.
yine hasrete,gözyaşına yine,
yine hüsrana mahkum…….
yeter,yeter artık ne olur ağlama,
ağlama artık gözlerim.
Kayıt Tarihi : 23.12.2005 17:47:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
ağlama artık gözlerim.'... İsyan hayatın her döneminde karşılaştığımız bir olgudur. Ancak bazı şeyler değiştirilemez sevgili kardeşim. Bu demek değildir ki, gözler ağlasın, yürek küssün. Aksine azim ve inat diyorum. Tebrikler çok güzel bir şiirdi.
Suna Doğanay
TÜM YORUMLAR (2)