Küçükken ben,
tertemiz aminler yollardım mavi göklere
Kaç meleğe rastlardı hiç bilmezdim
Ama kabul olunacağından zerre şüphe etmezdim.
Sonra, bir ara -galiba- büyüdüm.
Kaydı parmak aralarımdan cânım duâlar...
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Sonra, bir ara -galiba- büyüdüm.
Kaydı parmak aralarımdan cânım duâlar...
Ve onlara isabet etmedi hiçbir meleğin amini
Hep o amansız şüphe kemirdi
Soğumuş duâlarımı,göğe açılan ellerimi
gine kabül olur dua etmekden vaz geçme tebrkler
Aydın kalemınıze ve yuregınıze sağlık saygılarımla
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta