Kemirir tırnak uçlarını dertlerin,
Ayaklarının ucundan geçer gibi ölüm,
gözlerin yanar.
Kafanın içine oyuluyor gibi olur kelimeler,
Asılı kalır gözlerin ızdırap perdesin de
Ellerin titrer.
Ciğerlerinde cam kırıkları varmışçasına bedenin inler.
Sanki duvarlar ayaklanıyor göz bebeklerinde
Bir uğultu başlıyor, kulaklarını tırmalayan.
Zaman aksakallı bir ihtiyar, çaresiz!
Acıyla topallayarak önünden geçer.
Umutların kör bir baykuşun pençelerin de ufalanır düşer
Çaresizliği öper gibi acır dudakların, çürür!
Çapaklanır yalnızlık
Göz çukurların da,
Yuvasız kuşlar misali
Gece kalır koynun da.
Ne alınır ne satılır bir ömür kalmıştır
geriye baktığın da.
Yalnız yürüdüğün bir yol gelir aklına,
Ölüm beklerken başucun da, yalnız ölüm ve sen!
Dualar uzaklardan gelir,
Sevdiklerin,
Sevmediklerin,
Hasret kaldiklarin bir yanda bekler
Sen bir yanda.
Gözlerin kapanir,
Olumün adi Korona olur,
Yanlizliğın korana,
Varliğın, yokluğun korona!
O alır temsilen canını,
O gömer.
Yalnızlık, korona,
Ölüm ve insan.
Bütün hikaye bu.
Kayıt Tarihi : 20.8.2021 15:44:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!