===Dünyanın en güçlüleri ve en zenginleri dahi
===Musallaya konunca, kimsesiz ve yalnız değil mi? ===
Bozkır gecelerinde kayan yıldızlar misali
Bir görünür, bir kaybolurdu şair.
Kimse fazla bir şey bilmezdi
Onun kim olduğuna, hayatına dair.
Aradan ne kadar zaman geçmişti bilmem.
Bir ikindi vakti parkta görünmüştü yeniden.
Banka oturmuş, dalgın uzaklara bakıyordu.
Sanki hayatının muhasebesini yapıyordu.
Selam verip, yanına ilişircesine oturdum.
Üstat dedim, görünmez oldun!
Nerelerdesin? Nasılsın? Ne yapıyorsun?
Hafifçe gülümsemeye çalıştı şair...
Sonra da boşanırcasına sessizce ağladı...
Bu kadar kısa,
Bu kadar da uzundu cevabı...
Aradan birkaç zaman geçmişti
Bir daha görmemiştim şairi.
Yine bir ikindi vaktiydi
Salası verildi...
Sessizce göçüp gitmişti,
Kaybetmiştik kimsesiz şairi...
Koştum. Dedim ki namazında bari bulunayım,
Arkasından bir Fatiha okuyayım...
Ama musallada mutlu gördüm
Kimsesiz şairi(!)
Namazında saf tutmuşlar, ağlıyorlardı;
Onun için avuç açmış,
Duadaydı tüm şiirleri!
========= MUSTAFA YÜKSEL
Büyük Üstat Fazıl Hüsnü DAĞLARCA’YA ALLAH’TAN Rahmet dilerim.
Mustafa YükselKayıt Tarihi : 17.10.2008 18:50:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kaybetmiştik kimsesiz şairi...
Koştum. Dedim ki namazında bari bulunayım,
Arkasından bir Fatiha okuyayım...
Ama musallada mutlu gördüm
Kimsesiz şairi(!)
Namazında saf tutmuşlar, ağlıyorlardı;
Onun için avuç açmış,
Duadaydı tüm şiirleri!
Bir şairin varla yok arası anlarını harika bir dille anlatmış kaleminiz Hocam yüreğinize sağlık...
Ve bu arada ben edebiyat defteri şairlerinden serap sönmez bilmem tanıdınız mı, orada ki üyeliğimi sildim şimdi sizi burada görünce bir merhaba diyeyim dedim ve harika şiirlerinizi de özlemişim....selam ve saygılarımla Hocam sevgiyle kalın...
TÜM YORUMLAR (1)