SÜVEYDÂ
süveydâ,
günlerden bir gündü
içine bir aşk tohumu düştü
önce sen
Şükür
Sema denizinde yüzdürürsün
Güneşi, Ay’ı
Arza muhkem olsun için
Çivilersin dağı
Sus yüreğim Sus!
Hiç düşünmeden
Tahtına oturtup
Baş köşeyi verişini
İçinde fırtınalar kopup
Deli rüzgarların esişini
Allah’ım!
Gökler ve yerde var ettiklerin sayısınca
Eksik ve noksan tanımdan uzak hamd sana
Kabul et duamızı,cennet kıl yolumuzu
Kur’an’la, Sünnetle,hayır et sonumuzu
Maddeye tapan yahudiler gibi sapmayalım
YETER Kİ SEN SEV BENİ
Rahman,Rahim,Gaffar olan Sen
Kapında bıkmadan,ümitle bekleyen Ben
Tüm dertlere,acılara dermansın Sen
Dertliyim,derman dilenenim Ben
En âli,en aziz,canansın Sen
ŞÜKRET NEFSİM
Seni var etmeyi dileyince Yaratan
Rızkını kordonla verdi anandan
Doğar doğmaz kesilince korktun açlıktan
Başladın ağlamaya nefsim hele bir dur
ÜÇ YALAN BİR GERÇEK
1- ZAN
İlk kez kimi sevmişse, unutamaz bu yürek
Ayrılsada, terk etse de, kin tutamaz bu yürek
Bir gün o sevdadan hiçbir eser kalmazsa
DİYÂR-I BAĞDAT
Ana gibi yâr,
Bağdat gibi diyâr yok artık..
Karanlıklar,çamurlar içindeyiz,
Bebeler anasız,mamasız,ilaçsız.
MÜEBBETE MAHKUMSUN
Sahibinden habersiz gizlice
Cüzdanını çalana kim denir sizce?
Evet doğru “HIRSIZ” bildiniz
İzinsiz kalbe girip yerli yersiz
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!