Dua (a. Karakoç'a Nazire)

Senin kor gibi yeşil gözlerinden
Ak duvaklı gelinler, kızlar öpsün
Ay kapansın secdeye mor yüzünden
Eğilsin alnından yıldızlar öpsün

Güneş senden aldığı nûrla parlar
Güzelliğin hatrına yağsın karlar
Çağlar sesini duyunca pınarlar
İlkbaharın ardından yazlar öpsün

Virân bırakma gönlü izbe diye
Sen geldin meleklere şûbe diye
Seni tavaf etsinler Kâbe diye
Kapını Mekke'ler Hicaz'lar öpsün

Aşk demişler ballı zehrin tadına
Panzehrini vermişler bir kadına
Ezel içiiin, ebediyyet adına
Sonsuzun yanında sonsuzlar öpsün

Yüzünden mahrum bırak öksüzünü
Tanrı senle yaratmış gökyüzünü
Senin sütten ak o beyâz yüzünü
Dudaklar diller değil gözler öpsün

Öldürme kapında şu âşığını
Sana vermişler aşkın beşiğini
Hürmetle gelip kutsal eşiğini
Hevesler, arzûlar, hazlar öpsün

Sevginin izi var her hevesinde
Cıvıldaşan kuşlar öter sesinde
İsmimi duyunca son nefesinde
Durulsun dalgalar denizler öpsün

Yaşlı gözlerim gülüşünü kollar
Gölgen ardınca takip etsin yollar
Öpemesin de seni başka kullar
Musallada kefenden bezler öpsün