Ya Rabbi...
Dermanım yakın bildiklerime uzak,
Sana yakınmış meğer...
Bilmezdim yolların bu derece taşlı,
Taşlarınsa bu kadar keskin olduğunu...
Meşakkat dedikleri bu olsa gerek...
Kızmadım sana inan,
Gücenmedim, darılmadım da...
Azbuçuk yıllık hayatımda şunu öğrendim ki,
Sana kızmak, sana gücenmek, sana darılmak,
Ne çare, ne derman, ne de haddimmiş meğer...
Aldanmışım meğer...
Yalnız anlarımda söylenen her türkünün,
Boğuldum sessizliğinde...
Sarıldı dört yanım sessiz notalarca,
Bir yaşam döküldü gözlerimden,
Sessizce...
Ne sazım, ne sözüm, ne de özüm,
Meğerse,
Değilmiş çözüm...
Artık yalnız Sen'den istiyorum, yalnız Sen'den...
Anladım ki çare beklenmezmiş bedenden...
Ey saranların...
Ey varanların...
Ey verenlerin en hayırlısı...
'SEVDİĞİMİ VER BANA'
Kayıt Tarihi : 4.5.2005 15:52:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ayhan Yavuz Açıkgöz](https://www.antoloji.com/i/siir/2005/05/04/dua-94.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!