İnsan; sahibini unutan köle,
Benliğin kahreden esaretinde,
Kalpleri kavuran bitmez bir çile,
Yalancı cennetlerin rehavetinde.
Kapında diz çöken biçarelere,
Sonsuz cennetinden bir esinti ver,
Kalplerdeki çorak, ölü çöllere,
Sonsuz rahmetinden bir damla su ver.
Yerköy 2015
Ökkeş YüksekKayıt Tarihi : 29.10.2015 15:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!