Dua... Şiiri - Enes Alımcı

Baktım caminin bir köşesinde tek başına
sırtını duvara dayamış
gözlerini kapamış
ellerini semaya açmış
gözyaşları halıyı ıslatmış
Sesli birşeyler söylüyordu

Tanırdım kendisini kimseye zararı olmamıştı
Yaptığı iyiliklerin haddi hesabı yoktu
Insan hayvan ayrım yapmazdı
Allahın yarattığı herkesin yardımına koşardı

Benim yaklaştığımı hissetmedi bile
Söylediklerini artık net duyuyordum
Allahım diyordu
Ey büyük Yaradanım

Bana iftira atanları
Bana zulmedenleri
Sırtımdan haince vuranları
Kuyumu kazanları
Yuvamı yıkanları
Ayağıma çelme takanları
Yüzüme kapıları kapatanları
Beni dolandıranları
Canımı yakanları
Dost görünen sahtekarları
Nankör çıkan ekmeksizleri

İyice yanına yaklaştım
Beddua etme kardeşim
Müslümana yakışmaz
Allaha havale et diyecektim
Tam elimi omzuna dokunacaktım şok oldum
Elimi geri çektim bir adım geri attım

Affet Allahım affet diyordu
Allahım ne olur affet
Bilmiyorlar senin azabını
Bilmiyorlar kul hakkını
Bilmiyorlar iftiranın büyük günah olduğunu
Bilmiyorlar cehennemin ateşini
Benim yüzümden yanmasınlar diyordu

Beddu değil resmen dua ediyordu
Bu zamanda kim yapardı
Kim düşmanına iyi niyettte bulunurdu
Kim zarar verenlere dua ederdi
Resmen büyülük gösteriyordu

Bir kere daha takdir ettim
Sessizce geri geri camiyi terkettim
Onun yaşadıklarını ben yaşasaydım
Onun çektiklerini ben çekseydim
Beddua etme desemde sağa sola
Ben bedduasız duramazdım
Gece gündüz beddua ederdim
Dua etmek mi?
Ben dua edemezdim
Resmen kendimden utandım