Ruhumda ki sıkıntı,
Bahtımda ki sarsıntı,
Gönlümde ki yıkıntı,
Beni bende koymuyor;
Tanrım beni duymuyor.
Efkâr yüklü geceler,
Kırık, dökük heceler,
Çıldırtan düşünceler,
Neler, neler sormuyor?
Tanrım beni duymuyor
Zincirlenen gurbetler,
Acılar, sefaletler,
Beni kahreden dertler,
Hala bir son bulmuyor;
Tanrım beni duymuyor.
Yalvarıp, yakarsam da,
Adaklar adasam da,
Ben de kulu olsam da,
Duam kabûl olmuyor;
Tanrım beni duymuyor!
12.02.1981 / Kastamonu
Mehmet YaşKayıt Tarihi : 11.9.2014 19:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!