Dua Şiiri - Yahya Harbalioğlu

Olmayacak bir duaya meğer ben amin demişim
Hiç gelmeyecek bir yarını geçmişimle ödemişim

Baharı getirir zannetim sevdamın serin rüzgarı
Yanan kalbim eritir sandım buz o tutan bakışları

Kapısını açar bana dedim belki kurtarır beni hatta
Son nefeslerini verenin ne isteği olur ki bu hayatta

Kıyıdan vazgeçmeyen küreksiz bir kayık gibi gibiyim
Kırık dökük dört bir yanım ve gitgide su alıyor dibim

Bazen ince kar tanesi gibiyim yanardağa savrulmuş
Bazen püsküren lavım buzullar üzerinde kavrulmuş

Kapalı ve kilitli kapıların ardında yığınla barikatlar
Boğazımdaki düğümler ciğerimdeki sancıyı katlar

Uzadıkça uzar bu kış bahar gelmez hiç bahar gelmez
Çırpınıp durur cahil gönlüm laf dinlemez hiç dil bilmez

Ufuk yok sema yok yıldız hiç yok ay karanlıktan karanlık
Hani insan dipdiriyken kendini mezarda sanır ya bir anlık

Ağlarken gülmek severken küsmek yani yaşarken ölmek
Ateşte kızarmış paslı hançerle yüreği bin parçaya bölmek

Amin demenin yasak olduğu dua da böyle bir şeydir işte
Varılacak hiçbir yer yoksa eğer hayır olmaz hiçbir gidişte