Ekmek aslanın ağzından midesine indi.
Bu milleti aç, bırakma Yarab,
Kasalar boşaldı, cepler delindi.
Namerde muhtaç bırakma Ya Rab.
Banka, banka hortumlandık soyulduk.
İMF kapılarında dilenir olduk.
Dost dedik, sırtımızdan vurulduk.
Hilalin yerine haç bırakma Ya Rab.
Fabrikalar kapandı, tütmez oldu ocaklar.
Sanayi öldü, esnaflar kepenk kapatacaklar.
Böyle giderse kara sabanla ekilecek yine topraklar.
Bu toprakları kıraç bırakma Ya Rab.
Mandacılar şehirde, PKK dağlarda,
Saldırıyorlar bu millete ard arda.
Şüheda yükselen bu topraklarda,
Bir daha kurtuluşa ihtiyaç bırak Ya Rab.
Aradılar kurtuluşu, başörtüsünde feste.
Soyunmak moda oldu genç ihtiyar herkeste.
Oysa çıplak ağaç ya odun olur, ya da keleste,
Bu vatanda çıplak ağaç bırakma Ya Rab.
Ankara 18 Nisan 2002
Cemal YavuzKayıt Tarihi : 4.12.2012 17:18:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!