Dua Şiiri - Yunus Kadakal

Bir uğultuyla başladı herşey.
Yer gök donmuş, sus pus,
Ve yok hiçbir yürekte can,
Ağlamaklı bir siren sesi çalıyor kulaklarda,
Yeni bir fidan diyor seksenlik dedem,
Üstüne tüten sıcak konuşmuşluğun ardından.
Toprak kokulu ellerini uzatıyor elime,
Tuttuğum bir diyarmı,
Yoksa bir yürek mi seçemiyorken,
Nasır tutan bu yarım asırlık çınar yaprağının
Sıcaklığı dokunuyor yinede içime.
Gözler uzaklara dikilmiş,
Başlar ise eller arasında.
Bir parıltı bekliyor kara gece.
Bir umut
'Acın koynun da ekmek ufağı'
Teyzem alıcı bir gözle bakıyor önce,
Hamur tutan ellerini peştemalına silerken.
Ve 'bunlarda mı şehirden geliyorlar
Yine gazel okuyacaklar bakalım.'
'Açız' diyor,
Ötelerden Ahmet amca, kös tutmuş bakışlarıyla.
Yaralı olduğunu söylüyor yeni gelin.
Kocasını daha yeni göndermiş askere.
Savaş mı çıkacak ne diyorlar,
Eksik etek endişeli.
Biri bağırıyor ara mahalleden,
'Bu millet akıllanmaz diye.'
Ötekisi' Neolurdu sanki' diyor.
'Bu millet bunu hak etti mi.
'Dua ediyorum Rabbime;
Ey Rabbim,
Gözümün değdiği,
Yüreğimin değdiği,
Nasırlı ellerini tuttuğum bu millete
Sen yardım eyle.
Şüphesiz biz aciz yaratıklarız.