Dua Şiiri - Cahit Sıtkı Kayhan

Yalnızlık kar ağlıyordu gecede,
Belkide usul usul yağmura dönerdi.
Gece sana vuruyordu karanlığı,
Belkide puslu bir sabaha dönerdi.

Bir mumdu odayı ışıtan,
Beni alıkoyan yalnız karanlıktan.
Kalem yazmaz mum biter,
Çok değil gülüm, acın gün ışıyana diner.

Her gece karanlıkla birlikte geliyorsun odama,
Kokunu bırakıp gidiyorsun yastığıma.
Bir sabah diyorum bir sabah,
oysa aydınlıkla birlikte çaldın son umudumu da.

Duy çığlığımı uğuldayan rüzgarda,
Lanetler yağdır ağla.
Başını yorganın altına sok,
Beni bul kuytularda, her kaçmaya çalıştığında.