Düâ 4 Şiiri - Mehmet İslami

Herbir hâlimiz düadır uyumakta gezmekte
İncelerden hissederek fikreder sezmekte
Kitabını okumakta, kalem ile yazmakta
Okumak lâzımdır canlar okumak satır, satır
Duadır canlarım benim varlığımız duadır

Yaratandan geldiği çün can fedâdır bilgiye
Masiyeti yok ederse, tâbîiki silgiye
Amennâ der alâkaya ve saddaknâ ilgiye
Kulluğun dereceleri narka sığmaz pahadır
Hayât düâdır canlarım her ibâdet düâdır

Hakka dönmeyenlerin ki dizginleri şeytanın
Elindedir efendiler askerdirler inânın
Mâsiyetkâr günâhınca cehennemde yananın
Ettikleri arzuhâller mağfiretkâr Şâh’adır
Cehennemde müminleri temizleyen düâdır

Nere çekse gider peder, haham, papaz sürüsü
Hakîkati fikretsede izhâr etmez, birisi
Düâ diye akıttığı salyasından derisi
Leş olmuştur, kokusundan yaklaşılmaz vahadır
Dünyânın bir tek direği vardır oda düâdır

Muhterem bir zât meyvenin verdiği hoş hazla
Ne kadar tatlı lâtifsin dediği an da, hızla
Uyanır “Biz nimetmiyiz” diy’edilen İkâzla
Gıda kullarına mahsûs, cennetteki dahadır
Mukaddes mevlid-î Nebi, ölüm bile düâdır

Dikkat edin Müslümanlar Günâhkârla münkiri
Bir tutarak, İSLÂMİ’den, koparmayın zinciri
Âllâh dağı zikrederken, siz dersiniz inciri
“Vettinî vez zeytûni beledil emîn” sahadır
“Ve Turi sinâ” ile and içilenler düâdır