Dûa 4 Şiiri - Seyit Burhaneddin Kekeç

Vücudumla ve kalbimle döndüm kıbleye,
Dilim tek büyük sensin dedi,
Kalbim dilimi tasdik etti,
Kuluna ne eğilir ne eyvallah ederim,
Yalnız yaratana secde ederim,
Yalnız Allah ve Resulünü tespih eder dilim,
Bilirim ki, tek ve alemleri yaratan,
İnsanları ve cinleri yalnızca kendisine ibadet etsinler diye var kılan,
Ne doğuran, ne ortağı ne de eşi ve benzeri olan,
Bir şey diledi mi, ona sadece ol buyuran,
Azameti, merhameti sonsuz,
Rahmeti gazabına galebe çalan,
Celle ve Celal olan,
İlmi sonsuz, adaleti hak ve benzersiz olan,
Bildiğim ve bilmediğim bütün sıfatlarıyla,
Beni, varlıkları ve alemleri yaratan,
Yalnız sana ediyorum secde,
Sana yöneliyorum bütün kalbimle,
Yalnız senden istiyorum dileğimi,
Bilmiyorum ümmetliğine layık mıyım o habibinin,
O alemlere rahmet olan,
Kalbinde ne bir kin, ne bir nefret,
Sadece Allah sevgisi olan,
Rabbinden dileği ille de ümmeti olan,
İzin verirse rabbim ve lutuf buyurursa o yüce sultan,
Bizlere de şefaatçi olacak olan,
Ümmetinin selam ve salatı onun üzerine olan,
Bütün mü’minlerin kalbinde taht kuran,
Onun hasretiyle yanan kalplerimize,
Zemzem suyuyla biraz olsun ferahlık sunan,
Yüce Râbbime sonsuz şükür ve hamd,
Onun resulüne sonsuz selam ve salavat,
Bir Hz. Ebubekir’in tırnağı olamadım ki,
Bütün vucudum cehennemi kaplayacak kadar olsun diye dûa etsem,
Bir Hz. Ömer bir Hz. Osman’ın kesip attığı tırnağı olamadım ki,
Şehitlik mertebesine erişsem,
Bir Hz. Ali’nin tırnağı olamadım ki,
Öğrendiğim ilimle kullarını sana yöneltebilsem,
Eyvah ne kadar da gafilmişim,
Senin rızan olmazsa şayet,
Haktır bana azap ve cehennem,
Bildiğim ve bilmediğim her türlü şerden,
Sana sığınıyorum ya Râb,
Rahmeti gazabını geçen ey Hâk,
Bu kulunu da kulluğuna kabul rahmetine nail et... (Amin)

18 – 02 – 1997 / Losser