Sen gittiğinden beri
Çarpmıyor kalbim
Aynı adreste oturmuyorum artık
Ev kimliğine bürünmüş bir mezardayım.
Son kez hoşça kal dediğinden beri
Durmuş zaman
Her an aynı acıyı hissediyor yüreğim
Ve o andan beri
Hayatımdaki her şey
Çöreklenmiş birer yalan.
Gözyaşımı son kez sildiğinden beri
Donmuş adeta gözlerim
Kırpmadan gözlerimi
Kederle yollarını gözlerim.
Tanrıma her gece dua ederim
Boş bıraktığından beri
Yatağımın sol tarafını
“Tanrım! Ya ver onu bana geri,
Ya da kefen örtsün bedenimin etrafını.”
Kayıt Tarihi : 5.8.2008 04:57:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mustafa Kara 2](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/08/05/dua-377.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!