Yine titredi gönlüm bir ok çıktı yayından
Ah nereye düşecek bilmem ki bu serseri!
Nasibim çoktur benim mihnetlerin payından,
Ondan hep dâr görürüm âlemdeki her yeri.
Mazi bende hep yara ati bitmeyen çile,
Kafeslenmiş yüreğim altı hissimde zincir.
Düşünmenin azabı cinnet veriyor dîle
Ey mukadder sükûnet gel bu tûfanı dindir.
Rûhum ki bir kördüğüm karanlıklar içinde,
Titrek bir kandil gibi bilmem ne gün sönecek.
Bir hayat ki sürdüğüm bin vehim var içinde,
Gönlüm, ah korkuyorum, mücrimlere dönecek.
Fakat Rabbim bitmesin, hiç bitmesin bu azap,
Akil kullar içinde ben divane gezeyim.
Ölüm, nefes aldıkça yaksın beni bu kezzap,
Her saniye bu vehmi can evimde sezeyim.
Kapanırken gözlerim doğmak üzre ümide,
Yalnız hicrân kalmasın bana dünyadan geri.
Asıl tufan koparken cankurtaran gemide,
Nurdan kapıyı bulup ah bir girsem içeri.
Kayıt Tarihi : 25.6.2008 00:09:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!