Gündüzler geceleri, sen yarattın Allah’ım,
Kainatta olanları, sen yarattın Allah’ım.
Hastalığı sıhhati, sen yarattın Allah’ım.
Hastalığa şifayı, Sen yarattın Allah’ım.
Sayısız nimetleri, sen yaratın Allah’ım.
Nimete bereketi, sen yarattın Allah’ım.
Sevmeyi sevilmeyi, sen yarattın Allah’ım.
Gönüllere girmeyi, sen yarattın Allah’ım.
Kalbimize huşuyu, sen yarattın Allah’ım.
Doğruluğu aşkı yari, sen yarattın Allah’ım.
İki cihanda saadeti, sen yarattın Allah’ım.
Tövbeyle affımızı, sen yarattırsın Allah’ım.
Kayıt Tarihi : 24.3.2007 21:38:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Cemalettin Gürpınar](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/03/24/dua-270.jpg)
haşa aksini iddia etmiyoruz da sonuç ? Yani şair burada Hak'ın hikmetini mi hatırlatmış...Güzel yapmış tabi bu da gerekli lakin..
sanki şairin derdi başkaymış gibi geldi...hani Allahtan birşeyler dileyecekmiş de eksik bırakmış gibi...gibi...
???? askıda kalmış...
TÜM YORUMLAR (2)