Ne artık gözüm canlı, ne de yüreğim harman
Sönmüş bir volkan gibi düştü kolum kanadım.
Tam azad oldum derken badirelerden bir an,
Bir baldırandan acı gerseği anımsadım.
Çaresizlik, hiç böyle sarmamıştı ruhumu,
Dizlerimde asırlık bir ağaç yorgunluğu,
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta