Dşte Gör (düm) Şiiri - Ayhan Dağhan 1

Bir boya sandığında yaşanır bilinen bir yaşamı
Fırçam ile ritim tutarım
Kaldırımların boş çerçevelerinden dolu vitrinlerine
Belki bir adım ötede
Şu boyalı ellerime sıkıştırılacak
Yırtık bir yüz binliktir beni taşıyan
Ya da boş sokaklara fırlattığım
Boş bir boya kutusunun yankılanan sesidir
Ya hayalimde büyütüp puro yaptığım
Yarısı ıslak izmaritin tadı
Her yudumda dönerli bir koltukta dönermişim pervane
Yıldızlar kayboluyordu üfürdüğüm dumandan
Ve eve dönüyordum
elimde birkaç ayakkabı kokusu
Yüreğimde yarınlara dair suskun bir bakış
Dudaklarımda kesik kesik ıslıklar
Kızıl ritimler tutardım sandığımda
Batan her güneşle birlikte
Yıldızlar hep beni dinlerdi
Hiçbir konserde bu kadar seyirci olmamıştı
Geriliyordu yanaklarım gamzelerim donardı
Parlattığım ayakkabılarda gördüğüm
Bana ait hiç gülmeyen bir yüzdü
Sabah ışınları ile ısınmaya çalışan
Saçlarımda donmuş ellerim
Her vitrinde gözlerimin izi var tozlara bürünmüş
Beynimde iniler
Mahalle çocuklarının oynayışları
Bir kez olsun bir uçurtma salamadım gerçek maviliklere
Ben hep bakakaldım
Ay dedeye yasladığım sarsık merdivende
Uzar gölgelerim
Dökülürüm delik cebimden bir düş uzaklığına
Yaşama saçabildiğim her gülücük
Dişlerime takılır dudağımı çatlatır
Buram buram sızılar tüterdi
ciğerimin derinliklerinden sessizce
Gıcırdayan felek çarkına paralel
Yörüngesini zorlarken arzularım
Fay hatlarını titrek kıldı ufkumda

27.08.2003