Düşçül Kent, Kirli sisi altında bir kış sabahının, Bir kalabalık aktı Londra Köprüsünden, sürüyle, Ummazdım, ölüm çökertsin insanları sürüyle. Duyulan, kesik ve seyrek, iç çekişlerdi, Ve gözleri kendi adımlarındaydı her adamın. Aşıp tepeyi aktılar King William Caddesinden Saint Mary Woolnoth Kilisesine, kulede çan Ölü bir sesle tınlarken son vuruşunda dokuzun. Bir tanış görüp durdurdum haykırarak, 'Stetson! 'Sen ha! Gemilerdeki yoldaşım benim, Mylae'de! 'Şu ceset, bıldır diktiydin ya bahçene, 'Filiz verdi mi? Bu yıl durur mu çiçeğe? 'Yoksa o beklenmedik don bozdu mu tarhını? 'Öyleyse uzak tut köpeği, insanların dostudur, 'Yoksa tırnaklarıyla kazıp çıkarır gene! 'Sen! hypocrite lecteur! - mon semblable, - mon frère! ' (6)
T.S.Eliot (Wasteland)
'Sen! hypocrite lecteur! - mon semblable, - mon frère! ' C. Baudelaire
I.
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Efsanesin...başka sözüm yok!
Sevgilerimle Akın
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta