Dreyfus Şiiri - Meral Meri

Bir ekim günüydü
Işıklar Fransa'da söndürüldü
Tüm caddeler loş bir hava içersine girmişti
Oracıkta başımı gök siyaha yükselttim
Tüm rakamlar özelliklede yedi rakamını gördüm
Sonra iki yanımda zırh içersinde birer gövde belirdi
Ve sonra o gövdeler çoğaldı
O gece uyumuşum bir düş yılı kadar
Ve bin adet silah,nişan vardı çevremde
Ama yerde idiler!
Ve gene sonraki geceler düş yıllarım arttı
Bir adam gördüm,geniş alınlı hafif toplu,sanırım siyah saçları vardı
Elinde sıkıca tuttuğu altın mı yoksa gümüşmü bir kalem ile kitap vardı
Ve sonra yaklaştı,dediki;
"Oku ve yaz." dedi bana
"Neyi yazayım? " dedim
"Adalet ve yönetimi yaz." dedi,
Ona yazar olmadığımı söyledim o,da bana
Kimsenin yazar olmadığını,yazıların mutlak bir suret niteliğinde zihnimizde
olanüstü bir belge olduğunu ve daima oradan kopyalayıp
Hatta birinci,ikinci,üçüncü milyonlarca asır tükenmeksizin baskı ile tükenemeyeceğini beyan etti.
Ve susarak yüzünde çok şık duran bir eda ile gülümsedi
Ve arkasını döndü o şekilde elini yükseğe sanki bir şeyler tutacakmış gibi kaldırdı
öylece karanlık ırmağa doğru gözlerden bir tütsü dumanı gibi kaybolup uçtu.

Yalnız bir adam olduğumu sanıyordum ama değilmişim
Bana ve benim doğrularıma beyaz bayrak kaldıran
Siyah mürekkepler de varlığını tema ediyormuş
Ve tabiki özgürlük soy ağacı yükselişe devam ediyor
Bu güzelim Fransa sularında.

Bir Subay'ın Günlüğünden