Dramatik Bir Hediye Şiiri - Mustafa Biti ...

İçinde dünyalar kadar coşku varken,
Mutluluk için yeni yollar ararken,
Daha fazla özgürlük için koşarken,
Bir şişeye nasıl hapsoluyor insan?

Uzaya gitmek bile sıradanlaşmış,
Bilime , teknolojiye alışılmış.
İlgi çekmezken ne varsa tanışılmış,
Bir kadehe nasıl mest oluyor insan?

Kumaş mı önemli, sağlık mı, yaşarken?
Çamura bassa arabadan inerken,
Pantolonunun paçasını bile temizlerken,
Ciğerine zehiri soluyor insan...

Para sayıp bir paket satın alıyor,
ÖLDÜRÜR yazan yerden hırsla açıyor,
İçmiyor tiryaki adeta yiyor,
Kendi ipini kendi çekiyor insan...

Alın terinin tadına doyum olmaz,
Emek veren , koşar koşar da yorulmaz,
Helal yiyenin karşısında durulmaz,
Nasıl olur da kumardan ekmek yer insan?

Dört arkadaş bir masaya oturdular,
Birbirlerinin mülküne kuruldular,
Sonra bir kavga: Vurdular ha vurdular,
Şeytanın ağına nasıl da düşüyor insan?

Bulutların altında bir hayat varken,
Gerçek boyutta mutlu mesut yaşarken,
Damara toz yükledi, kan akarken,
Bulutların üstüne niye göz diker insan?

İnternete yazıldı okulu sildi,
Yemeden içmeden adeta kesildi,
Hedefimiz gerçekçi, sağlam nesildi,
Sanal bir aleme niye göçer ki insan?

Yalnız kalmış, herkes ovada, o yaylada,
Onbin takipçisi var sosyal medyada,
Ömür belirsiz, o beğeni saymada,
Bir ekrana hayatını neden adar ki insan?

Bağımlılık bazen zevke, bazen işe,
Bağımlılık günümüzde kapalı gişe,
Bağımlılık hem geleceğe hem geçmişe,
İnsanın sunduğu dramatik bir hediyedir...