Bu âlemden bir dost, Zülfikâr göçtü
Nûr deryâsından, bir IŞIK geçti
Eyûp Sultan ona, son mekân seçti
Rahmet-i Rahmân’a, kavuştu artık
Tâbibler tâbibi, Lokman Hekim’di
Yüreği her zamân, yeşil iklimdi
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta