Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Uyduruk tip çok gelisti
Bilim kalkti rafa dostlar.
Her ekranda baska alim
Çok karisti kafa dostlar.
Biri begenmez digeri,
Önemsenmez; ölü-diri.
Nasil gider kalbin kiri,
Ki, sürelim sefa dostlar.
Nebattir dermanin asli
Fen ile kapadik fasli
Aslimiz çikara yasli
Hep çekeriz cefa dostlar.
Öylesi yarisirlar ki
Üçü beklemez, bir-iki!
Hasta tavsan, doktor tilki
Eldeyiz her defa dostlar.
Onlar medyatik doktorlar,
Hizmet için yarisirlar(!)
Meger cebe çalisirlar,
Böyle midir vefa dostlar?
TEBRİKLERİMLE BİRLİKTE 10 PUANIMI YOLLUYORUM.
Uyduruk tip çok gelisti
Bilim kalkti rafa dostlar.
Her ekranda baska alim
Çok karisti kafa dostlar.
Biri begenmez digeri,
Önemsenmez; ölü-diri.
Nasil gider kalbin kiri,
Ki, sürelim sefa dostlar.
Nebattir dermanin asli
Fen ile kapadik fasli
Aslimiz çikara yasli
Hep çekeriz cefa dostlar.
Öylesi yarisirlar ki
Üçü beklemez, bir-iki!
Hasta tavsan, doktor tilki
Eldeyiz her defa dostlar.
Onlar medyatik doktorlar,
Hizmet için yarisirlar(!)
Meger cebe çalisirlar,
Böyle midir vefa dostlar?
Kutlarım dost güzel bir şiir olmuş,tam puanımla antoljide sayfamada alıyorum saygılar...(+)and...
Yeminini yerine getiren ve mesleğini seven ve de insana önem veren doktorlar da var...
Ama saydığınız nitelikte olanlarda çok fazla...
Ne diyelim 'Allah dert verip derman aratmasın' demekten başka...
Güzeldi... Umarım sırf para para diyen dr.lar okurlar
Tebrik ve saygı ile
aynen yazdığınız gibi. meslek sadece para kazanmak için icra edilmemeli. duyarlı yüreği ebrik ediyorum. selam ve du a ile
Dert ve Şifa.
Şifaları ottan sanma,
Her söylenene aldanma,
Sonra vahlar edip yanma,
Dert de ondan şifası da,
...
İtikatın yoksa eğer,
Hangi ilaç eyi eder,
Canda sızı kalpte keder,
Dert de ondan cefası da,
...
Maksatları para-puldur,
O da bizim gibi kuldur,
En güzel rehber akıldır,
Dert de ondan sefası da.
Aydın SEVGİ.....
.....
Bu güzel ve anlamlı şiire şiirimşe yorum yazmak istedim.
Baki saygılarımla.
Onlar medyatik doktorlar,
Hizmet için yarışırlar(!)
Meğer cebe çalışırlar,
Böyle midir vefa dostlar?
kutlarım şairi ve şiiri tam puan
Bu şiir ile ilgili 6 tane yorum bulunmakta