Dozer Şiiri - İbrahim Soyalar

Zamanın içinde bir yerde
Kulakları sağır eden gürültüsünde,
Bir iş makinesi çalışırmış
Yemyeşil doğanın içinde.
Bellerinden kırarmış devasa ağaçları da
Orta yerinden, kimsenin ruhu bile duymazmış.
Caanım villalar kondururlarmış eksik demirli,
Uçsuz bucaksız yeşilliğin orta göbeğine.

İnsanların kirli yüzlerinde
Yine o masum çapaklı gülümseme,
Hiçbir şey olmamış gibi uyanırlarmış
Karanlık sabahlarda gerinerek.
Vurdukça dozerin bıçağı
Toprağın ve yeşilin derinliklerine,
Daha bir lanet gülümseme yayılırmış
Ay ışığında kir ve yağda parlayan suratlarına.

Katlet bakalım yeşili…
Katlettikçe bir gün elbet
Gün gelir alır senden intikamını.
Öldürdükçe sen hayvancıkları
Yeşili yorgan yapmış canlıları
Katıp dozerin bıçağına doldurdukça çukurlara,
Kan ve irin fışkırtan kızıl laleler açar
Zehirler kusar bir gün sularından hayat.

Bir gün elbet olmayan beynini de
Katar götürür bıçağının ucuna,
Düzleştiriverir olmayan aklının zeminini.
Sen durma katletmeye devam et yeşili,
Sormasa senden bile çocuklarından sorar
Nasıl olsa bunun hesabını.
Bakalım aynı alaylı tebessümü
Gösterebilecek misin o hesap gününde.