Doyumsuzluk Virüsü Şiiri - Orhan Tamtürk

Anne kızına dargın, oğul babaya düşman
Komşunuz aç kalırsa, sorar mısın hatrını
Sevgi, saygı nerede, tersine mi döndü zaman
Kayıplarda merhamet, çalan kimdi vicdanı?

İnsanlar hep öfkeli, çehreler asık niye?
Nereden bulaştı, şu doyumsuzluk virüsü
Harddiksler mi çöktü, formatı ise nerede?
Kabirde binlercesi, herkes bekler gününü...

Zalim oynar mazlumu, senaryolar değişmiş
Akılsız mıdır fakir sizce, yok diye parası?
Maddede mana varsa, manada insan bitmiş
Ölçü ise dünyalık, haram geçmiş helâlı...

Münafıklar el üstünde, veliler gerici
Batıda mı çağdaşlık, çok mu medeni onlar?
Akıllarda kaçıklık, imanın eksikliği
İslâm ruhundan eksik, sönecek tüm yıldızlar...

Gözyaşları yapmacık mı, moda mı kin nefret
Çekememezlik niye, kim icat etti onu?
Teraziler hileli, uzakta mı adalet...
Güçlüden mi yana, zayıf olmak yoksa suç mu?

Bir gün yirmi dört saat, zaman niçin şaşırmaz
Güneş doğar nereden, doğmasa ne olurdu?
Düşerde kar tanesi, birbirine dokunmaz
Gücün sahibi kim, yoksa doğa kanunu mu?

Garip bir devirdeyiz, dostluklar unutulmuş...
Küfür baş tacı edilmiş, kalmamış tefekkür
Küstaha alkış serbest, edepsizlik yorulmuş
Mec'âl yok gölgemizde, nasıl etsin çok şükür

Eksilmez hiç çileler, yaklaştıkça en sona
Taht'ın sallanır bir gün, sürdüğün saltanatın
Riya uzaklaştırır, saplar seni çamura...
Kul kulluğunu anlar, üstündeyken tahta at'ın

(2009)