Doyumsuz Şiiri - Uğur Musab Şahin

Biz çocukken, oyunlarla büyüdük.
Sokağımızda güldük, gizli ağladık.
Sokağın, tozlu yollarında yürüdük.
Ne dershane gördük, ne ders aldık.

Saf temiz duygular, kan kardeşlikler
Saklambaç, kör ebe, bilye, al satarım
Zengin, fakir, kız, erkek aynı şenlikler.
Akşam olduğunu bilmezdik sanırım.

Her akşam gecikince, dayak yerdik
Ama dolu dolu, doya doya oynadık.
Hiç akıllanmaz, yine de geç gelirdik.
Ama anne babadan, çok korkardık.

Bakkaldan ne alınsa, birlikte yerdik
Mahalle maçları hep kavgalı biterdi,
Aşağı sokağın çocuklarını da bilirdik.
Yenilen, takım elli bir şınav çekerdi.

Yine de okuduk, itibarlı işler bulduk
Özgüvensiz ama saygılı ve doyumlu,
Doktor, avukat, mühendis de olduk.
Hem inançlı çağdaş, hem sevgi dolu..

Şimdiki çocuklar şımarık, doyumsuz
Arabalarla dolup taşmış kaldırımlar,
Sokaklar çocuksuz, çocuklar oyunsuz.
Okul bahçesine sıkışıp kalmış oyunlar.
2024