Doymazsın Şiiri - Seyfet Bozçalı

Çok küçükken alıştırdılar seni,
Ne kadar verseler,istersin dahi,
Dağı,taşı,vadi dolu altını,
Dünyaları alsan yine doymazsın...

Uymuşsun nefsine,devam edersin,
Önüne çıkanı zelil edersin,
Servetine ekleyerek gidersin,
Şirketleri kursan yine doymazsın...

Haramdan oluşmuş servetin varın,
Tekerleğe benzer,yağlanmış boynun,
Çuval gibi sarkmış ilerde karnın,
Karun gibi olsan yine doymazsın...

Ar damarı çatlak,kalmamış haya,
Dört elle sarılmış yalan dünyaya,
Hakka itikatte o hala yaya,
Fabrikalar kursan yine doymazsın...

İmanını para için satarsın,
Öteyi hep son planda tutarsın.
Bir metre karelik yerde yatarsın,
Gözün toprak dolsa yine doymazsın...

Seyfet der üstünden rehaveti at,
İyilikler eyle,insanlığı tad,
Hakkın rahmetini kazanmaya bak,
O rahmetki lezzetine doymazsın...