Doymayanlar Şiiri - Hüseyin Göndük

Keser gibi kendine hep yontanlar.
Boğazınızda kalacak, haram aşınız.
Dönmez her zaman değirmen taşınız.
Taşlar arasına sıkışacak başınız.

Unutmuşsunuz yardımı, vefayı.
Sürmektesiniz sürekli sefayı.
Umurunuzda değil, kim çekiyor cefayı.
Saymaktasınız hep malı, parayı.

Mutlak göreceksiniz birgün akla, karayı.
Yıkılır elbet birgün hanedanlık sarayı.
Kefenin cebi yok koyasınız parayı.
Kurtuluş için okursunuz bildiğiniz duayı.

Mülk sandığınız kara toprak,
Alacak bağrına sizleri de yaprak, yaprak.
Kurtulmak istesenizde koşarak.
Ayaklarınız tutmayacak varacaksınız kayarak.

Hep bana Rab bana diyenler,
Deveyi hamuttu ile yiyenler.
Devleti, millettin emeği sömürenler.
Vatan sevgisi diye diye götürenler.

Vatandaşın sırtımdan hiç inmeyenler.
Hep ben doğrusunu bilirim diyenler.
Birgün yolun biteceğini düşünmeyenler.
Haydi siz önden buyurun bizlere gülenler.

1996Mersin