DOYMADlM Şiiri - Binali Kılıç

DOYMADIM

Bir öğün yemekte yalnız başıma
Yetmiş fili yedim yine doymadım
Dokuz çamdan kürdan yaptım dişime
Kırk ton balı yedim yine doymadım

Pişecek yemekler olana dek tav
Dediler ağırdan gelenleri sav
Doksan litre ayran kırk leğen pilav
Dolu, dolu yedim yine doymadım

Buyur gel dediler sakın aç kalma
Bir kez tadına bak istersen alma
Her dalda sallanır bin kızıl elma
Beş yüz dalı yedim yine doymadım

Fırıncılar yaptı yüz fırın ekmek
Lavaş, somun pide bir sürü emek
Elli kazan etli haşlanmış yemek
Sulu, sulu yedim yine doymadım

Otuz bostan kavun karpuz taşındı
Yetecek mi diye millet düşündü
Kamyon izleriyle yollar aşındı
Bunca malı yedim yine doymadım

Bin arşın kumaştan şal getirdiler
Dikmeye bir kamyon tel getirdiler
Hastayım dedikçe gül getirdiler
Yüz ton gülü yedim yine doymadım

Koyun kuzu yedim yanında lavaş
Bu nasıl midedir şaştım arkadaş
Yüz sağımda yüz solumda büyük baş
Sağı solu yedim yine doymadım

Vardım Deniz kenarında oturdum
Uzattım elimi suya batırdım
Üç yüz balık diri, diri götürdüm
Üç yüz ölü yedim yine doymadım

Hepsi gerçek anlatamam millete
Bölüp parçalayıp koysam sepete
Âşık Binali’yim daldım gaflete
Altmış yılı yedim yine doymadım

Binali KIL

Binali KILIÇ