Doymadım Sana.. Şiiri - İnsaf Caner

Gücüm yetmiyor artık.
Yokluğunla savaşmaya..
Kuytuda yaralarım,
Gün geçtikçe azmakta..
Kıyamıyorum sarmaya,
Yâr.! Senin armağanın ya..
Fer´i bitmiş gözlerimin,
Öyle diyor görenler..
Ahh.!
Ulaşılmazım,vazgeçilmezim,
Bir de sen görsen..

Hani, her şeyindim senin.
Hani, kara kışlarda açan çiçeğin.
Hani, firarî umutlarının mekânı
Hani, tutkun, özlemin,
Kimsenin keşfedemediği öz´ündüm..
Okşasan, bir bassan bağrına,
Ellerim düşer o an yanıma..
Sanki;
Sanki seni bekliyor
Son nefesim..
Hadi;
Gel artık bu azap bitsin..

Biliyormusun?
Çoğu zaman kuş oluyorum,
Yaşadığın şehrin semalarında
Özgürce uçan...
Deli bir rüzgâr oluyorum,
Saçlarını, okşayıp, koklayan..
Uzandığın çiçek..
Ve,
Farkına varmadan
Ezip geçtiğin ot oluyorum..
Ama,
Yanında oluyorum, yanıbaşında..
Hayâlde olsa..

Hani;
Gidiyorum dediğin gün var ya..
Yalvarmalarıma kulak tıkayıp..
Arkamı dönüp gittiğim gün..
Seslenmene aldırmadan..
Oysa;
İsmimi son kez duyacağımı bilseydim
Dudaklarından
Dönmezmiydim sevgili..
Ağladığımı gör istemedim..
Ahh.!
Ulaşılmazım, vazgeçilmezim.
Bir kere gel desen..

Şu an bile yazarken,
Harfleri göremiyorum.
Yüreğim akıyor kâğıda..
Biliyor yolunu isyanlarım..
Keşke;
gitmeseydin..
Keşke;
Ben oracıkta ölseydim..
Anlamıyorsun âlâ değil mi?
Benim yanımda değerini..
Ve, halâ,
'Sen beni sevmedin' diyorsun..
Ahh.!
Ulaşılmazım,vazgeçilmezim..
Son nefesimden önce,
Bir görebilsem...