Doymadım. Doyamadım Ben Sana!

Gecenin bir yarısında telefon mesaj sesi.

Unutmadın mı beni hala.

Kolay değil be canım seni unutmak.
Unutabilirimi gökyüzü mavi rengini,
Unutabilirimi dere akışını.
Unutabilir mi gece gündüzünü.
Soruyorsun unutmadın mı beni hala?
Nasıl unutabilirim ki.
Doymadım ki daha ben sana.
Doyamadım be canım…

Kolay olsaydı unuturdum ben seni.
Gözündeki ışığı, yanağındaki beni.
Giydiğin maviyi, belini, tenindeki kokuyu.
Bu şehrin ışıklarında oturduğun yeri,
Banklarında gördüğün martıları.
Ve damlaları
Yanağından yanağıma geçenleri…

Kolay değil be canım seni unutmak.
Ne simitleri nede susamlarını.
Yudumlanan sayısız çayları.
Akşam olmasın dediğimiz zamanları.
Karışmamak için kalabalığa.
İçimden geçen duaları...

Kolay olsaydı unuturdum ben seni.
Değil kolay unutmak sevgiyi seveni.
El ele gezilen, hatta yaşanılan anı anları.
Beraber dinlenilen şarkılar ve nakaratları.
Ben seni unutmak için sevmedim ki şairin dediği gibi.

Kolay değil be canım seni unutmak.
Gizli kalmayacak artık bu aşkım.
Topladım geçmişi aldım önüme
Kalmayacak yürek de dökülecek mısralara,
Haykıracağım yüzüne,
Doymadım! Doyamadım ben sana!

Beyas Çorlu
06-02-2012