Doymadık Şiiri - Mustafa Zincirkiran

(Gecikmiş bir şiir)

Yandı ormanlarla ciğerler yandı
Huzurla geçmedi yaza doymadık.
Yangın yakıp yıktı cana dadandı
Küçük kuzularda naza doymadık.

Orman içindeki yanan o köyler
Malı mülkü giden köylü ne eyler
Ozan dertli dertli hem çalıp söyler
Derdimin ortağı saza doymadık.

Hangi akla hizmet için yakıldı
Mutlak haindeki ithal akıldı
Acep hainlerel ‘çip’ mi takıldı
Dağı seyrederken ‘haz’a doymadık.

Yeşillikti orman temizdi hava
Meraklı olanlar çıkardı ava
Rabbim bu belayı tez günde sava
Millet üzgün, gülen yüze doymadık.

Yüce olur çamlar ulu çınarlar
Oksijence zengin hava sunarlar
Soğuk olur ormandaki pınarlar
Yazın kışın akan ‘göz’e doymadık.

Yakalanmış duyduk şimdi bir kaçı
Ya döşünde ya da gönlünde haç’ı
Suçlu ise kısas, dağlansın saçı
Dillerdeki güze söze doymadık.

AB için kalktı idam cezâsı
Telafi olur mu gönül ezâsı
Böyle katliamın idam sezâsı(*)
Ülkemin çıktığı düze doymadık.

İçim dolu ancak bunları yazdım
Feryattım, figandım, ben bir avazdım
Yüreklerde közdüm, dilde niyazdım
Behlül kadim dosttur size doymadık.

07.08.2021

(*) Sezâ: uygun.