Doyayım Şiiri - Kemal Berk

Doyayım
Aç kalmış insanlara
İlim, irfan, ahlakı
Öyle güzel anlat ki,
Bir daha acıkmadan
Hak, hukuk, adaletle doyayım
*
Yüzüme dönde bak, güzelliği göreyim
Yaşadığım sürece çirkinliği bileyim
Kötülerin içinde, güzelliğe doyayım
*
Üzerime gelerek, sakın ha sıkma beni
Sıktığın cümlelerle, acıtma yüreğimi
Az konuş, öz konuş ki
Sıkmadan, sıkılmadan doğrulara doyayım
*
Estirirken rüzgarı, şimşek gibi çakarak
Gök gibi gürleyerek, anırma eşek gibi
Diline özen göster,
Sözünüz özden olsun
Hoş görüye doyayım
*
İster bey ol, istersen paşa
Açmazsan kalp gözünü, haşa
Doğruların önünde,
Benzersen o an sert bir taşa
Attığın sert taş ile
Bende nasıl doyayım
*
Paçasından akıyor, pisliğin her zerresi
Ayyuka çıkan koku, nefislerin belası
Helâli yok edip, dönüştürür harama
Kokuşmuş bu hayata bende nasıl doyayım
*
Dünya bir kazandır, içinde dertler kaynar
Seven bir çift gözün, kanları zevkle kaynar
Öyle güzel sözlerle
Gözüme bir kez baksan
Bu can sana kaynarken
Bende sana doyayım

Kemal'eren Kemal Berk
12.6.2021