Doyasıya Ölesiye Şiiri - Mehmet Emin Özyön

Doyasıya Ölesiye

Seni içtim dün gece kadehlerimde.
Dönüp baktım karanlığa, yudummlarken bakışlarını.
Avuçlarında bir tutam güneş,
Gül yaprağına düşen çiy damlası dudaklarından,
Bir buse dökülse bir akşam üstü.
Al dese sana veriyorum sevdamı.
Sevdalım diyebilsem gözlerine bakarak.
Ne hasretini çeksem gülüşünün,
Nede yüreğim burkulsa bakarken arkandan.
Umut ağaçlarını yeniden yeşertsem,
Bu 'BOR' kalmış bahçenin kuytu köşesinde.
Ev yapsam yapraklarından körpecik yüreğine.
Ve benimsin diyebilsem herşeyinle.
Bir alaca karanlıkta tutsam ellerinden,
Yaşayabilmek için tüm benliğimde,
Özlemlerimi, umutlarımı ve seni.
Ve seni yaşayabilsem yüreğimde
doyasıya.
Ölesiye seni yaşayabilsem umudun eşiğinde.
Yazabilsem adını gök kubbeye,
Gül yapraklarıyla, yıldızlara nispet.

Seni içtim dün gece kadehlerimde.
Çalmak için adını sazımın tellerinde.
Biraz yorgun, biraz umutsuz.
Ama sevdalı.
Bir türkü söyledim ağlamaklı,
Gözyaşı sevdaya gebe,
Ne varlığının mutluluğunu yaşayabiliyorum,
Ne de yokluğunun hüznünü.
Seni yaşıyorum sensiz yüreğimde,
Doyasıya,
Ölesiye.

Mehmet Emin Özyön
Kayıt Tarihi : 9.9.2004 21:27:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!

Mehmet Emin Özyön