Doyasıya Şiiri - Mevlani Ulusoy

Tarsus’ta,
Şehit İshak Mahallesi’nin
Asmalı kahvesi…
Devingen,
Gün boyu dolup taşar.
Bazıları emekli olmuş,
Bazıları hala çalışan insanlarla…
Gürültüsüz kendince!
Ah şu insanlar, insanlar!
Nasıl da bulurlar?
Oyun masalarında birbirlerini.

Kimi zaman gazete okur,
Tartışırlar,
Sessiz ve sakince…
Kimi zaman batak oynar, masayı döverler
Bağıra çağıra…
Ara sıra sohbet ettikleri de olur,
Doyasıya…
İşçi, öğretmen, doktor ve mühendis…
Çay içerler, aradıkları bir yudum sevgi.
Ah şu insanlar, insanlar!
Nasıl da bulurlar?
Oyun masalarında birbirlerini.

Garson Bayram çay dağıtır.
Yorgun argın, geçim derdinde garibim!
Açık vermemek için hep tetikte,
Aklı günlük hesapta…
Kime ne desin, ne söylesin?
Bazen haklı, bazen haksız!
Anlayan anlar, anlamayan anlamaz.
Yaşam bir ırmaktır akıp gider…
Ah şu insanlar, insanlar!
Nasıl da bulurlar?
Oyun masalarında birbirlerini.