Doyasıya Yaşadığım Şiiri - Gülay Özdemir

Doyamamak mıdır aşk,
yoksa kıyamamak mı?
Söyler misin sen,
nesin benim içimdeki saklı sızıya?

Aşk mısın,
kıyamadığım mı,
yoksa doyasıya yaşıyamadığım mı?
Belki de ikisi de…
Yüreğimin en sessiz yerinde
doyulmazımsın,
kıyamadığımsın;
benim hiç eksiltmediğim gerçeğimsin sen.

Her sabah adın dokunur içime,
sıcak bir bahar rüzgârı gibi.
Sensizliğin bile
sana çıkar bende;
hangi yolu seçsem
izlerinde sana gider.

Ne vakit gözlerin düşse aklıma,
durgun bir suya taş atılır
kalbimin tam ortasına;
titreyerek çoğalır sana hislerim,
dalga dalga büyür hasretin.

Sevda mıdır beni böyle çoğaltan,
yoksa kaderim misin?
Dokunduğun her yerde
filizlenir eksilmiş yanlarım.
Sen;
kıyamadığım bir türkü,
yarım kalınca içimi acıtan,
her sözüyle beni tamamlayan
o derin sessin.

Ben seni sevmeye
hiç doyamadım.
Sen bende artık
doyasıya yaşadığım bir ömürsün;
yüreğimin uslanmaz,
eksilmez,
bitmez aşkısın.

14.06.2020