Bakar kör çocukların telaşsız çığlıkları sarar dört bir yanı Elinde kağıdı, yazar mürekkebi bitmiş kalemiyle hunharca
Düşünmez olan biteni asırlar vardır ardında gözükmeyen Şakacıdır biraz da gülüp eğlenir, durup ağlar sonunda Hayatın şevkine kanıp gitmek böyle bir şey midir yoksa? Kim bilir o ocakta pişen yemekler
Bir daha yenmemek üzere kalır tabaklarda
Bilinmezliğin bu kadar can sıktığı bir yerde
Nasıl yaşanırsa artık?
Tası tarağı toplayanlara inat gidişler
Kaf önce hafif hafif düşüyorsun sonra
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Devamını Oku
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta