Doyamam Şiiri - İbrahim Ağmil

DOYAMAM

Öyle dolu ki yüreğim, beni benden alıyor,
İçimdeki bir yara, içten içe kanıyor,
Kimse bilmez derdimi, herkes mutlu sanıyor,
Kavrulmuş sanki yüreğim, alev almış yanıyor,

Hüzün var gönlümde, neden bilinmez,
Derindir yaramın, izi kolay silinmez,
Uzak diyarların, kahrı zordur çekilmez,
Gam çekerim içim sızlar, dışarımdan görünmez.

Hayalime hep, eski günler geliyor.
Sevgin büyük, şu bağrımı deliyor,
Yokluğunu düşünmek, bana acı veriyor,
İçimde bir titreme, sanki beni eliyor,

Varlığın bana yeter, sana asla doyamam,
Dayanamam sensizliğe, sana asla kıyamam.
Ayağına taş değmesin, incinmeyesin,
Esirgesin mevlam seni, sensiz bende olamam.

İbrahim AĞMİL