Doyamadım Ben Şiiri - İlhami Arslantaş

Bir dost mihman oldu gönül haneme
O gün muhabbete doyamadım ben
Dili badem arzı kelamı haktı
Yerine tek cümle koyamadım ben

Yarım asrı yarıp geldim bu güne
Aklı şöyle geri götürdüm düne
Abayı boş yere yakmışım güne
Can ile cananı duyamadım ben

İnsanda sır varmış gözümde perde
Gerçeği görmemiş bazı an nerde
Bu aklım başıma geldiği yerde
Çok kusurum varmış sayamadım ben

Dostlukta öğrendim tadını tuzun
Çözüldüğün gördüm asırlık buzun
Büyük konuşmuşum boyumdan uzun
Ezeli gafletten cayamadım ben.

Göremeden eksik tartan mizanı
Bilemedim heyhat feri izanı
Yıkamamam ondan kuşkuyu zan ı
Zamanından evvel ayamadım ben

Der ilhami bırak fikrinde deme
Büyük lokma yut da büyük söz deme
Şimdi ise yüzüm döndüm ademe,
Geçmişte her şeyi duyamadım ben