Doyamadım Şiiri - Ali Urgan

Musalla taşında ben, sevdam oldu bilmece,
Kalbinde bana karşı merhamet duyamadım.
Cennetsi gözlerinde tünedim senelerce...
Yaşadım kahroldum da, ben sana doyamadım.
*
Ey efkâra bürünmüş gözleri gece kadın!
Ölürmüş insan sevda yere düşünce kadın!
Hatırla beni, hasret seni öpünce kadın!
Yaşadım kahroldum da, ben sana doyamadım.
*
Sanma sensizligime ölüm bile bir veda,
Duy hasretimi tende, bu bir çığlık bir nidâ...
Bırakmam yakanı bil! Olsada bir elveda,
Yaşadım kahroldum da, ben sana doyamadım.
*
Haberin yok sevdiğim içimdeki yaradan,
Kaç mevsimde kaç bahar, yıllar geçti aradan (?)
Ayrılık onmaz bir dert; böyle diler Yaradan,
Yaşadım kahroldum da, ben sana doyamadım.
*
Sonsuzluk girdabında bir vaveyla kopuyor,
Sensizlik bir ısdırap, hasret aşka tapıyor.
Yaşıyor bu kalp hâlâ, senin için atıyor,
Yaşadım kahroldum da, ben sana doyamadım.
*
İnsan kurşunsuz ölür aşk derdine düşerse,
Mecnun olurmuş leyla yollarında pişerse.
Serâbı görür aşık, aşk uğrunda içerse...
Yaşadım kahroldum da, ben sana doyamadım.
*
Kim sever incitirse murâdın alamasın,
Dert olsun Dünya ona hiç mutlu olamasın.
Kan kussun o yüreği, bir kalpte kalamasın,
Yaşadım kahroldum da, ben sana doyamadım.
............
Ali Urgan