Doyamadım Şiiri - Neslihan Ergin

Canım, seninle bu oyuna başlayalı yıllar oldu...
Güzel gölgen, daima yürüdüğüm yollara vurdu
Sen gittiginden beri cok sey degisti anne
Ama hepsinden haberdarsın zaten, oyunumuz sayesinde …
Yaşama veda ederken yüreğime saklandın ya
Çoğu kez oyunumun gerçekliğine inandırdın...
Çözümsüz sorunlar hep seninle çare buldu
Ben tedirgin
Verdiğim kararları danışırken
Sense her zaman ki gibi rahatlığınla, yüreğimin sesini dinletirdin
Bildiklerin çoktu, ancak yine de işaretleri anlamamı beklerdin...

Güven veren insanları, yalnız seninle tanıştırmayı arzulardım
Hata yapmak istemesem de, zaman zaman yanıldım
Üstümden eksik etmediğin dualarınla, kısa sürdü yıkılmalarım
-Deli kızım! diyen sesin hep kulaklarımda...
Seni bende yaşatan deli kızınım hala...
Hani –O fotoğrafta çirkin çıkmışım… Aman kızım yırt unutma! dedin ya
Sana tamam desem de, aynı gün yerleştirmiştim albüme...
Ne olur kızma anne!
Biliyorsun çirkin çıkmamıştın o fotoğrafta...
Tutamadığın gözyaşların, erken ayrılışımın hesabını sorsa da,
Yaşarken mürüvvetimi gördüğünden olsa gerek, huzur vardı bakışlarında
Hayrandım, en çok yüce gururuna ve azimli yüreğine
Ne mutlu ki giderken yadigar oldu bana
İçimde emanetin, bezendim sana...
Her defasında dilinle değil, buğulu gözlerinle sevgini ele verirken
Haberi getiren kara akşamda, ismimle son kez seslendin...
Adını verdin cana da, dünyaya gelişini dahi bekleyemedin
O sabah son bayramımızmış meğer, bilemedim
İçin için yanarım, seni uğurlarken öpemedim diye...
Özlemlerim, söylenmemiş sözlerde...
Doyamadım gül kokan sinene...
Sitem ettin, lakin sen daha erken gittin anne.../...

Mucize Kelebek/2006